Καλό Μήνα και καλό Φθινόπωρο Δαμασιώτες- Δαμασουλιώτες και φίλοι της ομάδας μας !!!Καλοκαίρι ήταν και μάλιστα πολύ καυτό και πέρασε και έφτασε ο Σεπτέμβριος, ο μήνας που είναι στο αποκορύφωμα ο τρύγος της Αμπέλου!!!
Αυτος ο μήνας είναι γνωστός και με την ονομασία «Τρυγομήνας» ή «Τρυγητής» όπως τον αποκαλούσαν παλιότερα πριν έρθουν οι σημερινές ονομασίες των μηνών με λατινική προέλευση.
Στο Δαμάσι ένα ιστορικό χωριό με μακροχρόνια παράδοση στην αμπελοκαλλιέργεια και με σταφύλια εξαιρετικής ποιότητας, ο τρύγος λόγω της πρωιμότητας της φετινής χρονιάς, έχει ξεκινήσει εδώ και 15 μέρες. Δυστυχώς και φέτος, δεν είναι καλή παραγωγική χρόνια για άλλη μια φορά, για τους Δαμασιώτες αγρότες και αυτό αναμένεται να φέρει σε ακόμη δυσκολότερη κατάσταση, το ήδη ταλαιπωρημένο πολύπαθο Δαμάσι.
Ένα άκρως παράδοξο λαμβάνει χώρα για άλλη μια χρονιά χρόνια. Οι παραγωγοί κόβουν - τρυγούν σταφύλια, χωρίς να ξέρουν την τιμή του προϊόντος. Μια τιμή που δυστυχώς δεν καθορίζεται από τους αμπελοκαλλιεργητές- παραγωγούς δηλαδή τους πωλητές, αλλά από τους εμπόρους, δηλαδή τους αγοραστές. Αυτούς που βλέπουν το προϊόν τους να έχει μεγάλη πρόοδο και φυσικά τα κέρδη τους να αυξάνονται. Αυτό φυσικά, είναι ευχής έργον το να πάει "μπροστά" η βιομηχανία του κρασιού και τσίπουρου, αρκεί βέβαια και ο αγρότης που μοχθεί, κάτω από αντίξοες συνθήκες να βλέπει και εκείνος την αντίστοιχη πρόοδο και αύξηση του τζίρου του. Τα τελευταία 20 χρόνια όμως υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία στο ποσό ανέβηκε το κόστος παραγωγής και της ζωής γενικότερα, σε σχέση με το ποσό ανέβηκε η τιμή των σταφυλιών και αυτό από μόνο του δείχνει το πρόβλημα.
Και για να καταλάβετε το παράδοξο αυτής της παγιωμένες κατάστασης, φανταστείτε λοιπόν να πηγαίνατε σε ένα super market να παίρνατε ένα καρότσι ψώνια και αντί να πληρώσετε το αντίτιμο όπως κάνουμε σήμερα, να φεύγατε λέγοντας πως θα τους πληρώσετε σε 3-4 δόσεις μέσα σε ένα χρόνο και μάλιστα σε τιμή που θα εμείς θα είχαμε συνεννοηθεί να πληρώσουμε. Αυτό καμία επιχείρηση δεν θα το δεχόταν ποτέ και για κανέναν λόγο. Εμείς όμως γιατί το ανεχόμαστε άραγε και τι κάνουμε η τι πρόκειται να κάνουμε για αλλάξουμε αυτή την πρακτική???
Κι αν αυτό παλιότερα ήταν ανεκτό, πλέον λόγω της πολύ μεγάλης δυσκολίας των τελευταίων χρόνων, (ραγδαία αύξηση του κόστους παραγωγής, έντονες καιρικές συνθήκες, οικονομική κρίση κλπ) αυτό πρέπει να αλλάξει και να προσαρμοστεί στην προσφορά και την ζήτηση πάντα σε σχέση με το κόστος παραγωγής αλλά και τις απαιτήσεις της εποχής που ζούμε.
Αν θέλουμε λοιπόν, να δούμε καλύτερες μέρες στον τόπο μας, πρέπει ενωμένοι να πάρουμε δραστικές αποφάσεις πριν είναι αργά, αν δεν είναι ήδη για τον τόπο μας και τους κατοίκους που όπως φαίνεται κάθε χρόνο περιέρχονται σε ακόμη πιο δεινή οικονομική κατάσταση. Πρέπει άμεσα να βρούμε λύσεις για καλύτερη αξιοποίηση όλων των παραγώγων του αμπελιού κι αν εμείς δεν μπορούμε, να βρούμε ειδικούς μελετητές (με διάφανο διαγωνισμό) που γνωρίζουν την αγορά και τους νόμους. Να δούμε τι έκαναν άλλες αντίστοιχες περιοχές σε Ελλάδα και Ευρώπη που είχαν το ίδιο πρόβλημα με εμάς. Λύσεις υπάρχουν θέληση όμως έχουμε ???
ΥΓ. Όλα αυτά δεν είναι δικά μου λόγια και συμπεράσματα και το ξέρετε. Είναι η καθημερινή μας συζήτηση σε κάθε παρέα. Απλά πήρα το θάρρος να τα γράψω με την ελπίδα πως υπάρχει ακόμα ελπίδα... αρκεί να υπάρχει και θέληση ισχυρή και φυσικά αγάπη για τον τόπο μας.
Καλή δύναμη σε όλους και καλή σοδειά !!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου